هوش هیجانی در محیط کار

هوش هیجانی و هوش شناختی در محیط سازمانی

بهترین حوزه برای مقایسه هوش هیجانی و هوش شناختی محیط سازمانی است

زیرا فرد در محیط سازمان علاوه بر توانمندیهای علمی از توانمندیهای هیجانی خود نیز استفاده مینماید.

امروز در قلمرو منابع انسانی به‌شدت، مفهوم هوش هیجانی و هوش شناختی به کار گرفته‌شده تا بر مهارتهای هیجانی در کنار قابلیتهای تخصص تأکید شود.

درگذشته به کارکنان گفته میشد، هیجانات، عواطف و احساسات خود را در بیرون سازمان رها کرده و در محیط کار حاضر شوند.

کارکنان نیز از این رویه تبعیت مینمودند
ولی در باطن و بنابر ویژگی-های ذاتی خود همواره در محیط سازمان به‌واسطه تعامل با انسانهای دیگر با مقوله های هیجانی درگیر بوده و هستند
(جانسون و ایندویک، ۱۹۹۹) .

هیجانات بر هر آنچه انجام میدهیم، تأثیر داشته

به‌ویژه در محیط سازمانی هیجانات و عواطف منجر به رفاقت و صمیمیت بین افراد شده
و بر سطح بهره وری سازمانی تأثیرگذار خواهد بود.
هوش هیجانی به روابط بین فردی شکل داده و عملکرد سازمانی نیز تحت تأثیر روابط بین افرادی خواهد بود.

هنوز بسیاری از مدیران هستند که تمایل به کنار گذاری هیجانات را داشته و دوست دارند فقط با منطق کار میکنند.
تحقیقات نشان داده چنان چه عواطف به‌طور مفید و مؤثر به کار گرفته شوند، موجب افزایش اعتماد متقابل، وفاداری و تعهد کارکنان شده، بهره‌وری سازمانی را افزایش خواهد داد.
از طرف دیگر نوآوری و همکاریهای کارکنان نیز بهبودیافته و عملکرد سازمانی بهبود خواهد یافت (نوری، ۱۳۸۶) .

گلمن در کتاب” کار کردن باهوش هیجانی” بر نیاز به هوش هیجانی و هوش شناختی در محیط کار یعنی محیطی که اغلب بر عقل توجه می‌شود تا قلب تمرکز نموده
و معتقد است نه‌تنها مدیران و روسای شرکتها نیازمند هوش هیجانی هستند
بلکه هر کس که در محیط سازمان کار میکند، نیازمند هوش هیجانی و هوش هشناختی است.
هر چه در سازمان ها به سمت سطوح بالاتر میرویم،
اهمیت هوش هیجانی در مقایسه باهوش عقلی افزایش می یابد.
در این زمینه گلمن و همکاران معتقدند، هوش هیجانی در تمامی رده های سازمانی کاربرد دارد
اما در رده‌های مدیریتی ارشد، اهمیت آن حیاتی تر است
(بابائی و مؤمنی، ۱۳۸۴: ۳۷) .