باورهای نادرست درباره بیماران روانی
بیماران روانی
متن زیر برگرفته از سایت سلامت روان ایالات متحده است. متاسفانه آمار دقیقی از بیماری‌های روانی در ایران موجود نیست.
در ادامه به بررسی چند باور نادرست در ارتباط با مشکلات روانی خواهیم پرداخت.
مشکلات سلامت روان بر من اثر نخواهد گذاشت.
مشکلات سلامت روان بسیار رایج‌اند. در سال ۲۰۱۴:
۱. از هر ۵ آمریکایی یک نفر تجربه‌ی مشکلات روانی را داشته است. (این آمار در دو سال اخیر به ۱ از ۴ رسیده است)
۲. از هر ۱۰ فرد جوان، یک نفر دوره‌ای از افسردگی شدید را تجربه کرده است.
۳. از هر ۲۵ آمریکایی، یک نفر با مشکلات جدی روانی نظیر اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و افسردگی شدید دست و پنجه نرم کرده است.
کودکان مبتلا به مشکلات روانی نخواهند شد.
حتی کودکان با سن بسیار کم نیز می‌توانند نشانه‌هایی از مشکلات روانی را بروز دهند. این مشکلات سلامت روان، از نظر بالینی قابل تشخیص‌اند و ماحصل ترکیب عوامل زیستی، روانی و اجتماعی می‌باشند.
نیمی از اختلالات روانی، نخستین نشانه‌های خود را تا پیش از رسیدن به سن ۱۴ سالگی در فرد بروز می‌دهند. همچنین سه چهارم از مشکلات روانی تا پیش از ۲۴ سالگی، فرد را مبتلا می‌کنند.
متاسفانه کمتر از ۲۰% از کودکان و نوجوانان با مشکلات قابل تشخیص، درمان مورد نیاز را دریافت می‌کنند.
افرادی مبتلا به مشکلات روانی تندخو و غیرقابل پیش‌بینی‌اند.
درصد قابل توجهی از مبتلایان به مشکلات روانی تمایل مضاعفی به خشونت و پرخاشگری ندارند.
تنها ۳-۵% از اعمال خشونت‌آمیز مربوط به مبتلایان به مشکلات حاد روانی می‌باشد.
در حقیقت این بیماران، ۱۰ برابر بیشتر از دیگران قربانی جرایم خشونت‌آمیز می‌شوند.
هیچ امیدی برای بهبودی و درمان مبتلایان به مشکلات روانی وجود ندارد.
تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا، در صورت درمان بهبود پیدا کرده و بسیاری از آن‌ها به طور کامل درمان شده‌اند.
بهبودی به معنای شرایطی‌ست که فرد بتواند به طور کامل در جامعه بیاموزد، اشتغال داشته باشد و همکاری و زندگی کند. امروزه سازوکارهای درمانی، پشتیبانی و سرویس‌دهی بیشتری از گذشته در جامعه وجود دارد که قابل اعتمادند.
درمان و کمک به خود تلف کردن وقت هستند. وقتی می‌شود با مصرف قرص اوضاع را بهتر کرد!
درمان در افراد گوناگون بستگی به شرایط دارد و از درمان به همراه دارو، بدون آن یا ترکیبی از این دو تشکیل خواهد شد.
من نمی‌توانم کمکی به بیماران روانی کنم.
دوستان و عزیزان بیماران روانی می‌توانند کمک بسیار بزرگی در روند درمان باشند.
تنها ۴۴% از بزرگسالان و کمتر از ۲۰% از کودکان و نوجوانان مبتلا به مشکل روانی قابل تشخیص درمان لازم را دریافت می‌کنند. دوستان و اطرافیان این اشخاص می‌توانند آن‌ها را ترغیب کنند تا برای درمان به پزشک مراجعه کنند:
به آن‌ها اطمینان دهید که برای کمک حاضر و آماده‌اید.
به آن‌ها مراکز درمان و پشتیبانی؟؟ را معرفی کنید.
اطلاعات و نکاتی را در ارتباط با مشکلشان به آن‌ها گوشزد کنید.
با آن‌ها با احترام برخورد کنید.
به آن‌ها برچسب “دیوانه” نزنید.
چیزی به نام پیشگیری وجود ندارد. جلوگیری از مشکلات روانی بی‌فایده‌ست.
پیشگیری از مشکلات روانی، احساسی و رفتاری شامل دانستن عوامل خطری هستند که احتمال مواجهه با آن‌ها وجود دارد؛ همانند مواجهه با تروما یا ضربه‌ی روحی ناگوار.
بهبود سلامت احساسی-اجتماعی کودکان منجر می‌شود به:
●عملکرد و سودمندی بیش از میانگین
●بهبود نتایج تحصیلی
●کاهش نرخ جرایم
●اقتصاد مستحکم‌تر
●کاهش هزینه‌های درمانی
●افزایش کیفیت زندگی
●افزایش طول عمر
●افزایش طول عمر خانواده
منبع : Mentalhealth.gov
عالی