فوبیای ایتسی بیتسی چیست ؟

فوبیای ایتسی بیتسی:
ترس از عنکبوت‌ها و مارها در اعماق وجود بسیاری از انسان‌ها گنجانده شده است.

زمانی که نوزادان، با مار یا عنکبوت مواجه می‌شوند، واکنش‌های استرسی از خود نشان می‌دهند؛
حتی اگر پیش از این با چنین موجوداتی مواجه نشده باشند.
بر اساس همین یافته‌ها، محققان ادعا می‌کنند که ترس از مار و عنکبوت، ریشه تکاملی دارد.

احتمالا بیشتر مردم کشورهای صنعتی تاکنون، هیچ مار یا عنکبوت سمی را از نزدیک و در طبیعت وحشی ندیده باشند.
می‌توان گفت در بیشتر این کشورها، مارها یا عنکبوت‌ها جان کسی را تهدید نمی‌کند؛
اما عده بسیار قلیلی هستند که با دیدن عنکبوتی که روی بازویش در حال راه رفتن است،به خود نلرزند؛
چه این عنکبوت خطرناک باشد چه نباشد.

این ترس درجات حادتری نیز دارد.

ترس از عنکبوت یا مار ممکن است موجب حالت تشویش در فرد شده و زندگی روزمره وی را مختل سازد.
چنین افرادی بسیار حساس‌اند
و حتما باید قبل از ورود به اتاق، یک نفر خالی بودن آن از عنکبوت را به آن‌ها اعلام کند.
این افراد حتی جرات ورود به طبیعت را فقط و فقط به دلیل ترس از مار ندارند.
در کشور‌های توسعه‌یافته، یک تا پنج درصد از جمعیت، به فوبیای واقعی از این موجودات دچارند.

تاکنون، واضح نبود که این نفرت و ترس همگانی نسبت به این موجودات از کجا نشات می‌گیرد.
هرچند بعضی از دانشمندان معتقد‌ند که ما این ترس را در زمان کودکی و از محیط اطراف خود فرا می‌گیریم،
اما دانشمندان دیگری می‌گویند ترس از این موجودات، یک ترس درونی است و ما از ابتدا این ترس را به همراه داریم.
بسیاری از پژوهش‌ها و آزمایش‌هایی که پیش از این انجام شده، جامعه هدفشان افراد بزرگسال یا کودکان نسبتا پا به سن گذاشته بودند.
همین موضوع، تشخیص این را که آیا این ترس در اثر یادگیری به وجود آمده یا ترسی است درونی، بسیار سخت می‌کرد.

محققانی از انستیتو علوم مغز و شناخت مکس پلانک (MPI CBS) ایالت لایپزیگ آلمان و نیز دانشگاه Uppsala سوئد، اخیرا مشاهدات مهمی را انجام داده‌اند:

حتی خردسالان و نوزادان نیز در صورت مواجهه با مار یا عنکبوت، واکنش‌های از روی استرس نشان می‌دهند.

این آزمایش‌ها روی نوزادان ۶ ماهه انجام شده است؛
یعنی جامعه هدف افرادی هستند که هم فاقد هرگونه تحرک‌اند، و هم فرصت بسیار کمی داشته‌اند تا دریابند که این موجودات ممکن است خطرناک باشند و زندگیشان را تهدید کنند.

استفنی هول «Stefanie Hoehl» سرگروه تیم تحقیقاتی مذکور و یکی از دانشمندان عصب‌شناس موسسه MPI CBS و نیز دانشگاه وین، در این رابطه می‌گوید:
«وقتی ما به جای نشان دادن عکس یک گل یا ماهی، تصویری از مار و عنکبوت به کودکان ۶ ماهه نشان دادیم، تغییر قابل توجهی در سایز مردمکشان دیده شد.
این بدان معناست که چون میزان نور محیط ثابت بوده و شرایط آزمایش نیز کنترل شده بود، پس تغییر سایز مردمک سیگنالی مهم بوده
و نشانگر فعال شدن سیستم نورآدرنرژیک در مغز می‌باشد.
این سیستم، مسئول واکنش‌های استرسی می‌باشد.
طبق همین تحقیقات، حتی جوان‌ترین کودک نیز در اثر مواجه شدن با عمس این موجودات، دچار استرس شد.
ما از این آزمایش نتیجه گرفتیم که ترس از مار و عنکبوت،ترسی درونی بوده و احتمالا علت تکاملی داشته باشد.»

وی ادامه می‌دهد:
«مانند سایر پریمات‌ها، مکانیسم‌هایی در مغز باعث می‌شوند که موجوداتی مثل مار و عنکبوت را سریع شناسایی کنیم و به آن‌ها واکنش نشان دهیم.
بدیهی است که این واکنش استرسی یک واکنش ژنتیکی است
و باعث می‌شود که این موجودات را از همان ابتدا، به عنوان موجوداتی خطرناک و یا چندشناک بشناسیم.
اگر این زمینه ژنتیکی ما با فاکتورهای دیگری نیز همراه شود، آنگاه ممکن است باعث ایجاد ترس واقعی و یا حتی فوبیا نسبت به این موجودات شود.
یک واکنش شدید از طرف والدین و یا داشتن آمیگدال بیش‌فعال به دلیل عوامل ژنتیکی، می‌تواند موجب ایجاد اختلال ترس‌ بیش از حد از این موجودات شود.»

منبع: NeuroscienceNews