شب بیداری و ارتباط آن با ژنتیک

یک جهش که روی ساعت درونی بدن و ریتم سیرکادین تاثیر دارد، احتمالا افراد را تا دیروقت بیدار نگه می‌دارد.برخی افراد هرچقدر هم که تلاش کنند، نمی‌توانند تا شب‌ها به موقع بخوابند و در اصطلاح دچار شب بیداری می شوند؛
صبح هم باز احساس خستگی می‌کنند
مگر اینکه خیلی دیرتر از سایر افراد بیدار شوند.
این شب بیداری احتمالا نوعی از بی‌خوابی به نام Delayed Sleep Phase Disorder یا DSPD است.
بررسی‌ها نشان می‌دهند این اختلال حداقل تا اندازه‌ای می‌تواند به صورت ارثی منتقل شود.
به تازگی محققان دانشگاه راکفلر جهشی کشف کرده‌اند که می‌تواند برنامه خواب عجیب این افراد را توجیه کند.

مدیر پروژه، که خودش را به شب بیداری منسوب می‌داند ولی این جهش را ندارد؛ می‌گوید:

لبته DSDP برای همه‌ی افراد مشکل تلقی نمی‌شود.

مثلا اگر شما نگهبان شیفت شب یا موزیسین باشید، شاید اصلا به دنبال تشخیص یا درمان این اختلال نروید.
اما برای دانشجوها یا کارمندان این شرایط می‌تواند بسیار زجرآور باشد.
مطالعه‌ی جدید روی یک خانم ۴۶ ساله که همیشه از مشکلات خواب رنج می‌برده، انجام گرفت.
به گفته‌ی Patke، وی معمولا ۲ یا ۳ شب و حتی ۵ یا ۶ به خواب می‌رفته.
این خانم به مدت ۱۴ روز در اتاقی که نه ساعت و نه پنجره‌ای داشته تحت بررسی قرار داشت.
نه تنها او ۵ تا ۷ ساعت دیرتر از افراد نرمال دیگری که در مطالعات قبلی تحت بررسی قرار گرفته بودند، ترشح هورمون خواب‌آور ملاتونین را آغاز می‌کرد.
بلکه دوره‌های خواب او هم به طرز عجیبی قطعه قطعه بودند،
به گونه‌ای که گاهی در حد چرت‌های کوتاهی بود.

وقتی تیم مطالعه DNA او و خانواده‌اش که از مشکلات مشابهی رنج می‌بردند، بررسی کردند؛
جهشی در ژن Cry1 پیدا کردند.
این ژن کد‌کننده‌ی پروتئینی است که می‌دانستیم روی پروتئین‌های اصلی ریتم سیرکادین مثل CLOCK و BMAL (که هرکدام ژن‌های خاصی را فعال می‌کنند… در شماره‌ی بعدی مجله بیشتر به این موارد می‌پردازیم) اثر مهاری دارد.
این جهش باعث حذف بخشی از دم پروتئین CRY1 می‌شود که باعث قوی‌تر شدن اثر مهاری آن روی CLOCK و BMAL می‌شود.
سپس تیم مطالعه در بانک ژنتیکی جست و جو کردند
و ۳۹ نفر دیگر با همین جهش پیدا کردند.
اغلب این افراد هم دیر به خواب می‌رفتند و دیر از خواب بیدار می‌شدند.

روان‌شناس و پروفسور دانشگاه کالیفرنیا،که در زمینه‌ی خواب تحقیقات زیادی انجام داده ولی در این مطالعه نقش نداشته؛ می‌گوید:
مطالعاتی که روی جمعیت‌های بزرگ انجام شده، ارتباطی بین این جهش و DSDP نشان نمی‌دهد
ولی این مطالعه شواهد قانع‌کننده‌ای نشان می‌دهد که این جهش می‌تواند علت برخی از موارد DSDP باشد.

منبع: مجله‌ی Scientific American